Harry's Grote Ontsnapping

*Kleng knap!* de laatste tralie van de kooi was doorgeknaagd. Na wekenlang ’s nachts in het geheim geknaagd te hebben was Harry eindelijk vrij. Nooit meer dat suffe water en elke dag weer dat zelfde droge voer in dat stomme bakje. Nee! Vanaf nu was het alleen nog maar champagne en banaan. Zoveel mogelijk banaan. Er was geen moment te verliezen, de zon begon al op te komen en dan verschijnen de mensen weer beneden. Harry propte nog snel wat voer in haar wangzakken voor onderweg en wurmde zich door de doorgeknaagde tralies haar vrijheid tegemoet. “HNNNNG!” Trots zette ze de eerste stappen buiten de kooi. Het avontuur begon.
Een plan had Harry niet, ze wist namelijk ook niet hoe de buitenwereld eruit zou zien, maar in gedachten had ze het zo bedacht: overal groeiden bomen met komkommers en bananen, er waren drinkflessen vol met champagne en de grond was gemaakt van warm stro en zaagsel.

Harry waggelde op haar korte pootjes door de woonkamer waar haar kooi stond. Zo snel ze kon draafde ze naar het kattenluikje toe in de keuken, die naar de buitenwereld leidde. Maar waar een kattenluikje is, is ook een kat. Stilletjes, voorzichtig maar moedig schuifelde Harry langs de muur richting het kattenluikje. Bij elke stap die Harry zette, keek ze om zich heen, zover dat lukte. Het was erg donker. Zou de kat er misschien niet zijn? Terwijl ze dat dacht, zag Harry twee felle groene lichtjes in het donker. De kat.

Het ging allemaal zo snel, Harry rende zo snel als haar pootjes konden bijhouden naar het kattenluikje. De felle groene ogen van de kat, die het ene moment nog ergens in een hoek waren, stonden nu voor het kattenluikje en Harry knalde bijna tegen de grote zwarte kat op die de uitgang blokkeerde. Harry rende nog harder en sprong op de kop van de kat en sprong door het kattenluikje naar buiten. Bang dat de kat haar achteraan zou komen, rende ze zo ver ze kon.

Toen Harry zeker wist dat de kat haar niet meer achtervolgde, stopte ze met rennen en keek om haar heen. Er groeiden helemaal geen bananen- en komkommerbomen. Er waren nergens drinkflessen met champagne. En de grond was zeker niet van warm stro en hooi. Waar was Harry? Compleet in de war en verdwaald liep ze nog een stuk door het onbekende land. Tot ze een andere cavia zag.

Oh gelukkig! Een andere cavia, dacht Harry. Dat is fijn, die kon vast vertellen waar de bananen- en komkommerbomen waren. Harry, het arme beest, had niet door dat ze in het spiegelbeeld van een vijver keek en zichzelf zag. Je raadt het vast wel, Harry viel voorover de vijver in. Sputterend en spartelend kwam Harry weer aan de kant. Erg geschrokken en doorweekt rende Harry naar een open plek gemaakt van steen met witte strepen. Overal stonden grote palen met licht. Wat een vreemde plek, dacht Harry. Maar het meest gekke waren die twee ronde lichtjes die steeds dichterbij kwamen. Pas op een paar meter afstand van de gevaarlijke auto sprong Harry de weg af. En gelijk werd Harry achteraan gezeten door een blaffende kwijlende hond met scherpe tanden. Harry holde en holde. Verder en verder.

Misschien had Harry wel 150 kilometer gelopen, ze wist inmiddels niet meer waar ze was. Het was buiten donker, koud en bovendien vol gevaren. Harry wilde naar huis, terug naar haar kooitje maar zou het nooit meer terugvinden. Harry gaf het op en ging in een hoekje zitten en krulde zich op, in afwachting voor wat er ook maar zou gebeuren.

Etienne die inmiddels wakker was, schrok toen hij beneden kwam. Een gat in de tralies van het kooitje… Harry is ontsnapt. Etienne doorzocht elke hoek van het huis en keek even bij de kat. Geen Harry te zien. Hij haastte zich naar buiten. Daar vond hij Harry in de hoek van de tuin onder een struikje: nat, onder de modder en trillend van de kou. Etienne wikkelde Harry in een dekentje en nam haar mee naar binnen en zette Harry weer in haar kooi. Nog nooit eerder was Harry zo blij om in haar kooi te zijn. Het water, dat altijd zo suf leek te zijn, smaakte naar champagne, ook al had Harry nog nooit champagne geproefd. Het droge voer, smaakte beter dan ooit. Ja, dit was thuis. De wereld in haar kooitje was al groot genoeg.

En gek genoeg kreeg Harry sinds de ontsnapping elke dag een plakje banaan en komkommer van Etienne.

Weet jij waarom?