Het Mistmonster

'Hey, deze plek kennen we nog niet' zei Erik tegen Einar toen ze door de sneeuw langs een meer liepen. Het was erg koud maar Erik en Einar hadden het warm met hun sjaal en muts. Ze stonden stil bij een welkomsbord.
'Welkom bij het Mistmeer. Hier huist Mistie, het Mistmonster' las Erik hardop.

'Waarom zou dit het Mistmeer heten?' vroeg Einar. 'Ik zie helemaal geen mist.'
'Geen idee' zei Erik. 'Zou hier echt een monster zitten?'
Nieuwsgierig keken over het meer. Ze keken misschien wel een half uur maar ze zagen niks. Wel een paar iets te vrolijke eenden. Maar geen Mistmonster.
'Misschien kunnen ze in het winkeltje verderop meer vertellen over Mistie' zei Einar.

En zo liepen ze naar 'Bootje & Zo', het enige winkeltje langs het Mistmeer. Het was buiten het winkeltje een drukte van belang. Er liepen mensen met touwen en grote vangnetten. Overal stonden bootjes. Er was zelfs iemand die een harpoen op de voorkant van een bootje vastzette.
Wat gebeurde hier allemaal?

Erik en Einar liepen het winkeltje in. Er rinkelde een belletje toen ze de deur binnenliepen. Achter de toonbank stond een mevrouw geld te tellen met een grote glimlach.
'Goededag en hallo!' riep de mevrouw toen ze Erik en Einar binnen zag komen. 'Welkom bij Bootje & Zo! Ik ben mevrouw Seel.'
Het winkeltje was rommelig maar gezellig en er was van alles te koop.
'Jullie komen waarschijnlijk voor de wedstrijd!' riep mevrouw Seel enthousiast. 'Wedstrijd?' vroeg Erik.
'Ja! De wedstrijd die ik heb georganiseerd!' zei mevrouw Seel. 'Je kunt maar liefst 1000 euro winnen als je Mistie het Mistmonster vindt!'
Mevrouw Seel vertelde over Mistie, de onderwaterdinosaurus die al duizenden jaren zou rondzwemmen in het Mistmeer. En dat Mistie zich bijna nooit liet zien. En als zij zich liet zien, deed ze dat alleen in de dichte mist. Er zijn mensen die beweren Mistie wel eens gezien te hebben maar daar is niet echt bewijs van. En daarom was er vandaag een wedstrijd. Om Mistie te vinden.
Mevrouw Seel trok een oude foto van de muur en gaf deze aan Erik en Einar.
'Ik heb Mistie wel een keer gezien' zei ze. 'En dit is het bewijs!'
Ze gaf de foto aan Erik en Einar.
Het was een foto van de mist. En als je heel goed keek, zag je iets wat Mistie kon zijn. Maar het had ook iets heel anders kunnen zijn.

'Wat gebeurt er met Mistie als ze gevonden wordt?' vroeg Einar.
'Dat weet ik eigenlijk nog niet' zei mevrouw Seel. 'Misschien wordt het een attractie voor toeristen. Dat 'ie door een hoepel springt en zo.'
Ze dacht even na. 'Of misschien verkoop ik 'm wel aan de dierentuin. Of misschien opzetten, leuk voor in het winkeltje.'

'Dat mag niet gebeuren!' fluisterde Erik naar Einar. 'We moeten Mistie snel waarschuwen!' fluisterde Einar terug. 'Als ze bestaat natuurlijk' zeiden ze fluisterend tegelijk.

'Kan ik jullie nu ergens mee helpen?' vroeg Mevrouw Seel. 'Vandaag is de Mistie-Mok in de aanbieding. Als je warme thee in deze mok schenkt, verschijnt het Mistmonster! Geinig hè!'
'We zouden graag mee willen doen aan de wedstrijd' zei Einar.
'En we willen graag een bootje huren' vulde Erik aan.
'Nou jullie hebben geluk! We hebben nog 1 roeibootje!' zei mevrouw Seel. 'En als jullie echt kans willen maken om Mistie te vinden, koop dan ook Mistie-Lok!'
'Mistie-Lok?' vroeg Erik.
'Mijn eigen gemaakte lokvoer om Mistie te lokken! Voor maar 5 euro heb je een volle emmer en de garantie dat je Mistie ziet!'
Erik en Einar keken elkaar aan.
'Doe dan maar een emmer!' zeiden ze tegelijk.
Mevrouw Seel pakte een emmer en tilde deze op de toonbank. De emmer rook een beetje naar snoep.
'Strooi een beetje Mistie-Lok in het Mistmeer en je zult het zien!' zei mevrouw Seel. 'De beste kans maak je midden in het Mistmeer, bij de lichtboei.'

Erik en Einar bedankten mevrouw Seel en liepen met de emmer Mistie-Lok naar buiten. En precies zoals mevrouw Seel vertelde, werd het opeens mistig buiten. Ze konden nog net het roeibootje bij het Mistmeer vinden.
'We moeten snel bij Mistie zien te komen voordat de wedstrijd begint' zei Erik.
'Gelukkig is het mistig,' zei Einar 'dan zien de mensen ons ook niet stiekem wegroeien. Anders denken ze nog dat we valsspelers zijn.'

Stilletjes duwden ze het bootje in het Mistmeer en begonnen voorzichtig te roeien. Langzaam verdwenen ze de mist in, het Mistmeer op. Al snel zagen ze de kant niet meer.
Door de dichte mist wisten ze niet waar ze naartoe roeiden. Toen ze net dachten verdwaald te zijn, zagen ze een groen licht door de mist heen schijnen en al snel verscheen de lichtboei.
'De lichtboei!' zei Erik. 'We zijn in het midden van het Mistmeer!'
'Gelukkig!' zei Einar opgelucht.

Aangekomen bij de lichtboei stopten ze met roeien.
Einar stak zijn hand in de emmer en pakte een beetje Mistie-Lok. Het was glibberig, er zaten vreemde stukjes in en het was plakkerig.
'Ieuw ieuw' zei Einar. Snel gooide hij het beetje Mistie-Lok in het Mistmeer.

Ze konden niet veel zien door de mist maar nieuwsgierig keken ze om hen heen. Maar er gebeurde niks. En net toen Einar wilde zeggen dat ze waren opgelicht door Mevrouw Seel, begon het bootje te schommelen. Water klotste tegen het bootje op.
'Kijk,' fluisterde Einar, 'luchtbellen!'
Het borrelde en het bubbelde. Toen stak er tussen de luchtbellen een groene kop boven het water uit. Erik en Einar vielen geschrokken achterover in het bootje.
'Het is Mistie,' zei Erik, 'z... ze bestaat!'
Mistie verscheen nu verder boven water en stak haar kop in de emmer met Mistie-Lok, begon te schrokken en na een kort gesmak was de emmer leeg. Ze keek vriendelijk en nieuwsgierig het bootje in. Haar snuit zat onder het Mistie-Lok. Erik en Einar stonden op in het bootje en aaiden Mistie over haar snuit.

Toen hoorden ze driemaal een fluitje in de verte. De wedstrijd was begonnen.
'Mistie,' zei Erik, 'we hebben niet veel tijd, je moet je nu gelijk verstoppen want ze zitten achter je aan!'
Maar Mistie bewoog niet. Die keek naar de lege Mistie-Lok emmer.
'Ik denk dat ze meer Mistie-Lok wil eten' zei Einar.
Verderop in de mist hoorden ze al stemmen dichterbij komen.
Einar keek naar de lichtboei.
'Ik heb een idee' zei hij.
Ze haalden de lamp van de boei en zetten deze op Mistie's kop en bonden hun sjaals om haar lange nek. Als Mistie niet bewoog, leek ze in de dichte mist een beetje op een lichtboei.

Vanuit de mist kwam het bootje met de harpoen tevoorschijn.
'Hallo' riep de man in een gele regenjas. 'Hebben jullie Mistie al gevonden?'
'Eh nee wij niet hoor!' zei Einar.
De man keek nu naar Mistie en bleef even staren.
'Wat een bijzondere lichtboei' zei hij vervolgens. 'Grappig dat ze de boei in de vorm van een Mistmonster hebben gemaakt!'
'Haha ja he!' lachten Erik en Einar zenuwachtig, hopend dat Mistie niet zou bewegen en dat het bootje verder zou varen.
'Nou ik heb een monster te vangen, succes ook he!'
De man vaarde verder, de mist weer in.
En zo kwamen er meerdere bootjes voorbij. Gelukkig had niemand door dat ze naar het echte Mistmonster keken.

Na meer dan een halve dag zoeken naar Mistie, gaven de wedstrijddeelnemers het op. Mevrouw Seel kreeg van elke deelnemer te horen dat ze Mistie niet konden vinden en dat Mistie dus ook niet bestond.
Haar plannetje om Mistie te vangen viel in het water.

Het was inmiddels donker geworden en langzaam verdween de mist. Erik en Einar waren aan het wachten tot ze zeker wisten dat iedereen was verdwenen. Ze roeiden terug naar het winkeltje en Mistie zwom mee. Vanuit het bootje knuffelden ze Mistie nog een keer. Ze verdween onder water en liet zich verderop in de manenschijn nog een keertje zien. Mistie was gered en het Mistmeer bleef haar thuis.

Af en toe bezochten Erik en Einar het Mistmeer en haalden dan een emmer Mistie-Lok bij mevrouw Seel. Vreemd vond ze dat, want Mistie bestond toch niet?
De emmer lieten ze achter bij de waterkant. Mistie zouden ze nooit meer zien, maar ze vonden altijd wel een lege emmer als de mist was opgeklaard.