De Hoge Fladder-vlinder

Heb jij je weleens afgevraagd hoe hoog vlinders kunnen vliegen? Kunnen vlinders bijvoorbeeld zelfs de ruimte in vliegen? Er was één vlinder die zich dat afvroeg.
Vanaf haar paarse bloemetje keek Sanne hoog in de lucht, naar een vliegtuig dat overvloog. Zou een vlinder ooit zo hoog als een vliegtuig hebben gevlogen? dacht Sanne.
Dus begon Sanne met fladderen. Steeds hoger en hoger. De eerste tien meter ging best makkelijk. Maar de wind was te sterk en haar vleugeltjes waren te klein om zo hoog te komen. Ze dwarrelde terug naar de grond en ging weer op haar paarse bloemetje zitten.

“Nee” zei de trage schildpad die voorbij kwam kruipen, “je kunt alleen zo hoog komen als je een katapult gebruikt". En dat deden ze. Ze zochten een paar flinke stokken en vonden ook nog elastiek. In enkele uren stond er een katapult - nou ja - het leek er genoeg op. De schildpad trok het elastiek van de katapult naar achteren maar raakte er zelf in verstrikt. De schildpad schoot weg, de verte in. “Ik vlieeeeeeeeg” schreeuwde de schildpad nog. Heel hoog kwam hij niet en verdween ergens in een bos. Nog lang niet zo hoog als een vliegtuig.

“Tja” zeiden de sluwe vos en twee muizen heel eigenwijs, die naar het gestuntel van de schildpad keken. “Je kunt ook beter een grote vuurpijl gebruiken”. Want de vos had er één en die haalde hij op. Het was inderdaad een grote rode vuurpijl en dat zag er indrukwekkend uit. Ze tilden de vuurpijl in een lege glazen fles en Sanne ging op de vuurpijl zitten en vroeg aan de vos: “weet je zeker dat dit wel veilig is?” “Tuurlijk!” zeiden de muizen in koor. “Binnen enkele seconden ben je zo hoog als een vliegtuig” zei de vos.
De twee muizen pakten een lucifer en streken deze samen over de zijkant van een lucifersdoosje heen. De lucifer ging aan en samen staken ze het lont aan van de vuurpijl. “pssssssssssssssh…” siste het lont.
De vuurpijl schoot met een luid gegil de lucht in. Sanne hield zich stevig vast, wat ging het snel! De vos en de twee muizen werden steeds kleiner, want Sanne ging steeds hoger en hoger. Maar de vuurpijl raakte op, minderde vaart en viel naar beneden. Nog lang niet zo hoog als een vliegtuig.

En terwijl Sanne naar beneden dwarrelde botste ze bijna tegen een uil op. “Roe!” riep de geschrokken uil. “Kijk uit waar je fladdert met je vuurpijl op deze hoogte”. “Sorry”, piepte Sanne en vertelde de uil haar hele verhaal terwijl ze samen een stukje vlogen. Dat ze graag zo hoog als een vliegtuig wilde vliegen maar dat het met een katapult en een vuurpijl nog niet was gelukt.

De uil keek Sanne een beetje scheel aan en zei: “roeee houd mij maar stevig vast, ik neem je mee, roeee”. Sanne klampte zich vast aan de zachte veren van de uil. En voor ze het wist nam de uil een flinke duik naar beneden om snelheid te maken en met een sierlijke beweging schoot hij omhoog. Ver de lucht in. Sanne hoorde het gesuis van de lucht en kwam samen met uil boven de witte wolken uit. Daar liet Sanne de uil los en ze dwarrelde en fladderde. Het was er zo stil, onder haar lag een zacht wolkendek en boven haar zag ze de warme zon stralen. Door de stralende zon schitterden de kleuren van Sanne nog mooier. En naast haar, kwam een groot vliegtuig voorbij met veel raampjes. Uit al deze raampjes zwaaiden de vliegtuigpassagiers naar de vlinder en de uil. Wat vlogen die hoog zeg!

Sanne vloog net zo lang tot haar vleugeltjes moe werden en zichzelf naar beneden liet vallen. De uil pakte Sanne in zijn poot vast en vloog naar de grond. Daar juichten en klapten de schildpad, de vos en de twee muizen. Wat was dat een mooi schouwspel! Nog nooit had een vlinder zo hoog gevlogen.
En elke keer wanneer de uil in de buurt was, nam hij Sanne mee, hoog de lucht in tot boven de zachte witte wolken. Waar het zo stil was, de zon zo mooi straalde en de vliegtuigpassagiers zwaaiden van plezier.