Een Giraf op de Maan

Nog nooit stond de maan zo dichtbij de aarde als deze week. Het was voor de ruimtevaart dan ook een mooie kans om een raket naar de maan te sturen. Tom was vluchtleider bij de ruimtevaart en zorgde ervoor dat alles goed werd geregeld. En omdat er nog geen raketreis was gepland, moest alles met spoed geregeld worden. De astronauten moesten natuurlijk zo spoedig mogelijk komen en alle materialen voor de ruimtereis moesten verzameld worden.

En dus begon Tom een lijst te typen met alles wat nodig was om mee te nemen voor de ruimtereis. Wat moet je allemaal meenemen als je een ruimtereis maakt? Onder andere eten en drinken, tandpasta met tandenborstel, schone kleren, gereedschap en een gitaar voor muziek. Maar toen Tom gitaar intypte, typte hij per ongeluk giraf in. En omdat er veel haast bij was, was er niemand die de lijst meer controleerde. En zo stuurde hij gehaast dat hij was, de lijst door naar het grote magazijn waar alle spullen voor de reis werden verzameld.

Je zult wel snappen dat de medewerkers in het magazijn raar opkeken toen ze een giraf zagen staan op de materiaallijst voor de ruimtereis. Maar ze wisten ook dat alles heel goed werd gecontroleerd, het zal dus wel goed zijn opgeschreven. En dus gingen ze op zoek naar een giraf. Ze belden eerst naar alle dierentuinen, maar die hadden geen giraf over voor een ruimtereis. Ze belden naar safariparken, maar ook zij zagen het niet zitten om een giraf af te staan. Nou weet ik niet hoe ze het uiteindelijk geregeld hebben, maar tegen de avond stond er dan echt een giraf in een hele grote doos in het magazijn. De giraf was verward van de reis maar ook verward van de gekke plek waar hij was. Hij likte aan een paar opgestapelde dozen, hopend dat er blaadjes aan zaten, en al snel trok hij een vies gezicht. Goed, de giraf was er.

Maar wat moet er nog gebeuren om een giraf de ruimte in te krijgen? Weet jij wat een giraf nog nodig heeft?

Misschien heb je het geraden, de giraf heeft een ruimtepak nodig. Ik weet niet of je wel eens een giraf in het echt hebt gezien, maar dat moet een groot ruimtepak worden. Tot die conclusie kwamen de magazijnmedewerkers ook en lieten de beste makers van ruimtepakken komen.
Dezelfde avond waren ze er, ze kwamen uit alle landen. Rondom de giraf werden allemaal trappen neergezet en ze namen alle maten van de giraf op. Omdat een giraf een lange nek heeft, werd het nog een grote uitdaging. Maar de ruimtepakmakers gingen aan de slag. Ze knipten, naaiden, stikten en plakten. Ze namen geen pauze en werkten de hele nacht door. Tegen de ochtend was het ruimtepak klaar. Het was de grootste die ooit was gemaakt en het lag door hele magazijn. Ze waren nog een paar uur bezig om de giraf in het ruimtepak te krijgen. Het arme beest snapte er niks van en draaide in het rond en schopte met haar hoeven alle dozen en stellingen om. Uiteindelijk stond daar dan toch een giraf in een ruimtepak.

En zo was alles op de materiaallijst verzameld, en stond alles klaar voor de ruimtereis. Iedereen was trots op het geboekte resultaat van de afgelopen nacht, vooral op de giraf. En wat zag dat er vreemd maar toch erg stoer uit. Toen kwam Tom binnen met zijn afstreeplijst om de materialen te controleren. Hij ging de stellingen langs en zette vinkjes op zijn lijst. Ook zette hij een vinkje toen hij bij de giraf stond, want ook dat stond op zijn lijst. Toen hij het volgende vinkje zette, had hij pas door wat hij gezien had en deed een stapje terug. Hij stond voor een giraf in een ruimtepak. Tom nam nog een sipje van zijn thee en keek nog eens naar zijn lijst. Hij krabde aan zijn hoofd, en keek nogmaals naar zijn lijst en naar de giraf en zei tegen zijn collega's: 'hier staat een giraf in een ruimtepak'. En viel vervolgens flauw tegen de giraf aan.

Toen Tom na een paar minuten wakker werd, probeerden ze net de giraf in de raket te krijgen. De raket was gelukkig groot maar de giraf natuurlijk ook. Het was flink puzzelen en proppen maar de giraf paste niet. Dus zaagden ze een nieuw raampje in de raket, waar de lange nek van giraf doorheen paste. Zo paste de giraf in de raket en had hij ook nog eens een goed uitzicht. Ze gaven de giraf zelfs extra boomblaadjes mee om te eten voor onderweg.

Het was krap in de tijd maar het was allemaal gelukt. De raket, met drie astronauten en een giraf, kon gelanceerd worden. Net op tijd. Er werd afgeteld...

10...9...8...7...6...5...4...3...2...1...

De raket ging met een hard geluid de lucht in, terwijl de giraf uit het raampje keek. De raket ging hoger, en hoger en hoger en sneller en sneller en sneller tot deze helemaal uit het zicht verdween en in de ruimte terecht kwam. En hier zette de raket koers naar de maan. Vluchtleider Tom hield vanaf de aarde contact met de astronauten en vroeg of alles goed ging met de giraf. De giraf had geen idee wat er allemaal gebeurde, maar leek het wel leuk te vinden en keek om zich heen naar de grote zwarte ruimte met alle sterren.

In een dag waren ze bij de maan, en de raket draaide nog een rondje om de maan en de astronauten waren op zoek naar een geschikte landingsplek. Zo gevonden, en de astronauten landen voorzichtig een maanlander op de zachte grond van de maan.

De astronauten konden niet wachten om een maanwandeling te maken en zetten ook gelijk de eerste stappen. Achter de astronauten aan liep de giraf de raket uit en zweefde door de lucht, want in de ruimte en op de maan is er geen zwaartekracht. Langzaam kwam hij op de zachte maangrond en begon te huppelen en te zweven tegelijk. Maar na een tijdje gelopen te hebben had de giraf het wel gezien en ging vrijwillig de raket weer in en kwam er niet meer uit. Na een paar dagen zette de raket weer koers naar aarde, waar de giraf en de astronauten als echte helden werden onthaald. Nog nooit was er een giraf op de maan geweest.

Iedere astronaut die op de maan kwam, kon de voetstappen zien van astronauten die er eerder waren geweest. Maar naast de voetafdruk van een astronaut, kon je, als je goed zocht, ook de hoefafdrukken van een giraf vinden.