Het Kippenmysterie

'Mijn grote excuses voor deze spoedige bijeenkomst, beste dieren van de boerderij', zei de koe. 'Het ziet er naar uit dat er twee kippen zijn verdwenen.'

Iedereen keek de vos aan.
'Oh uiteraard, omdat ik een vos ben natuurlijk' zei de vos een beetje boos. 'Lekker makkelijk hoor. De vos heeft het weer gedaan.'

'Nee', zei de koe. 'We zijn bij elkaar gekomen om te onderzoeken waar de kippen zijn gebleven, zonder elkaar gelijk de schuld te geven. Misschien zijn ze zelf wel een eindje gaan lopen en zijn ze verdwaald.'

'Of ze zijn meegenomen door de vos', zei het schaap schaapachtig.
De vos keek het schaap hoofdschuddend aan.

'Heeft iemand enig idee wat er met de kippen is gebeurd?' vroeg de koe aan alle dieren.

'De kippies? Geen idee' zei het schaap.
'Ik heb niks gezien' riep de uil die op het hek zat.
'Nee.' snufte de vos kortaf.
'Ik wist niet eens dat er kippen op de boerderij waren', schreeuwde de zebra.
'De kippuh? Niks van gezien', knorde het varken.
'Kippen, nou nee' zei de ezel.

'Goed dan' zei de koe, terwijl ze op een stuk gras kauwde. 'Dan hebben we....'
De koe begon flink te kauwen en te smakken. 'Momentje, ik krijg het gras niet zo goed weg' hoestte de koe. 'Het was een flink hap.'
Toen de koe het gras dan eindelijk doorslikte, zei ze vervolgens: 'We hebben hulp nodig om dit mysterie op te lossen en de kippen terug te vinden. En ik weet wie we daarvoor nodig hebben.'

Pascal zat achter zijn bureau en kreeg een raar berichtje.
'Kippun weg. Boerdrei heebt hulp nodug.'
'Grootjes, koe'

Pascal was erg nieuwsgierig en stuurde een berichtje terug:
'Waar is de boerderij en ben je echt een koe?'

En zo kreeg Pascal weer terug:
'Sowry, boedrei met geel dak die een par dakpannen mist. Typun met 2 hoevun iz niet maklik.'
'Koe.'

De reden waarom de koe Pascal een berichtje stuurde, was omdat pascal een detective is. Zoals elke detective spoorde Pascal vermiste dingen op. Soms zelfs vermiste mensen. En met een goed onderzoek wist hij alle zaken op te lossen.

Zo was een mevrouw vorige week haar broodrooster kwijt. Uiteindelijk wist Pascal te achterhalen dat haar tante de broodrooster vijf jaar geleden van de mevrouw had geleend. Maar omdat de tante niet meer wist dat zij de broodrooster van de mevrouw had geleend, had zij de broodrooster weer verkocht aan een broodroosterverzamelaar.
Samen met de mevrouw ging Pascal naar de broodroosterverzamelaar en moesten ze zoeken tussen 400 verschillende broodroosters. En moest de mevrouw uiteindelijk nog vijf euro betalen aan de broodroosterverzamelaar om de broodrooster terug te krijgen.
Maar de broodrooster was terug en de zaak was opgelost.

Om terug te komen op het verhaal: een onderzoek op een boerderij had Pascal nog nooit gedaan. Hij wist waar de boerderij met het gele dak en de missende dakpannen was, dit was niet ver weg. Dus besloot Pascal om een kijkje te nemen.

Aangekomen bij de boerderij, werd Pascal verwelkomt door de zebra.

'Welkom, detective Pacsol!' riep de Zebra.
'Eh, eigenlijk heet ik Pascal' zei Pascal vriendelijk.
'Palskel?' vroeg de Zebra.
'Pascal.' zei Pascal nog een keer.
'Ah okee' riep de zebra, die het nog steeds niet leek te begrijpen.
'Koe verwacht je, loop maar mee!'
Vrolijk waggelend liep de zebra voorop.

De koe stond met alle boerderijdieren te wachten.
'Hier is detective Plaksel!' riep de zebra tegen de dieren.
'Pascal'... zuchtte Pascal.
'Bedankt dat je kon komen, Pascal' zei de koe.
Ze lichtte Pascal meteen in over de kippensituatie, dat ze verdwenen zijn en dat niemand wist waar ze waren.
Pascal pakte een vergrootglas uit zijn jaszak.
'Dat klinkt als een serieuze zaak' zei hij. 'Met dit vergrootglas ga ik op zoek naar sporen die achtergelaten zijn door de kippen, of misschien zelfs door de dader.'

Pascal liep als eerste naar het kippenhok en de boerderijdieren liepen nieuwsgierig achter hem aan.
In het kippenhok probeerde Pascal tussen alle rondlopende kippen een spoor te vinden. Om een spoor te kunnen vinden moest hij af en toe een kip aan de kant zetten. Hij zocht in elke hoek, onder de kippen en zelfs onder de eieren. Maar hij kon niks verdachts vinden over de verdwijning van de twee kippen.

Zo struinde Pascal de hele boerderij af, op zoek naar iets wat maar een beetje op een spoor leek. Zo zocht hij in de stal, in het weiland, tussen de schapen en tussen het hooi. Maar waar hij ook zocht, er waren geen sporen.

Dit schiet niet op, vond Pascal. Daarom besloot hij om een tafeltje met twee stoelen neer te zetten, tussen het hooi, in de stal.
Hij wilde ieder boerderijdier een paar vragen stellen. Misschien dat hij er dan achter zou komen hoe de kippen zijn verdwenen. En nog beter: wie dat heeft gedaan.

Eerst ondervroeg hij het schaap.
'Waar was je vanochtend vroeg toen de kippen verdwenen, schaap?' vroeg Pascal.
'Ik sliep toen nog' zei het schaap.
'Waarom sliep je toen nog?' vroeg Pascal scherp.
'Omdat ik gisteravond laat ganzenbord speelde met de ganzen' zei het schaap.
'Dat is een leuk spel' zei Pascal.
'Wel als je wint' zei het schaap chagrijnig.
'Okee... bedankt voor je tijd schaap' zei Pascal.
Het schaap waggelde weg.

Toen ondervroeg Pascal de vos.
'Je denkt zeker dat ik het was, he?' mompelde de vos.
'Nee, vos' zei Pascal. 'Maar ik ben wel benieuwd waar je vanochtend was toen de kippen verdwenen.'
'Ik heb uitgebreid ontbeten, samen met koe.' zei de vos. 'En het waren croissantjes met jam, geen kip' voegde hij er aan toe. 'Ik maak de beste croissantjes. De truc is dat je de croissantjes niet te lang in de oven laat zitten. Want dan zijn ze te droog en te korstig. Nee, als je het net een paar minuutjes eerder uit de oven haalt, zodat het deeg nog niet helemaal gaar is, dan heb je echt een goed croissantje. En dan de jam, als je echt goede jam wilt hebben, dan...'
Pascal onderbrak de vos. 'Erg interessant vos, ik geloof je. Je mag gaan.'
De vos sprong van de stoel en liep weg.

En zo ondervroeg Pascal ook de uil, de koe en het varken.
Pascal liep naar buiten, waar alle boerderijdieren nog steeds nieuwsgierig stonden te wachten.
'Tot nu toe weet niemand van jullie waar de kippen zijn' zei Pascal. 'Jullie hebben allemaal een goede alibi'.
'Is een alibi ook een boerderijdier?' vroeg de koe.
'Een alibi klinkt inderdaad een beetje als een beestje', zei Pascal, 'maar dat is het niet. Als je een alibi hebt, betekent dit dat je kunt bewijzen dat je niet op de plek van de misdaad was. En dat je dus eigenlijk de dader niet kunt zijn.'

'Dan moet ik alleen nog het paard en de ezel een paar vragen stellen' zei Pascal vervolgens.

Het paard was erg zenuwachtig en wreef met zijn hoeven over elkaar. Het arme beest was zo zenuwachtig en trilde bijna van zijn stoel. En nog voordat Pascal iets wilde vragen, knakte het paard.
'Ik kan niks zeggen!'
'Wat kan je niet zeggen, paard?' vroeg Pascal.
'Dat de ezel weet waar de kippen zijn.' Het paard keek naar de grond. 'Oh nee, nu zeg ik het alsnog.'
'Bedankt paard, je hebt ons goed geholpen' zei Pascal.
Het paard liep met een gebogen hoofd de stal uit.

Goed, dacht Pascal. Nu moet ik de ezel zien te spreken.
'Heeft iemand de ezel, gezien?' vroeg Pascal buiten aan de dieren.
'Je bedoelt die gekke grijze zebra?' vroeg de zebra.
'Een ezel is volgens mij niet hetzelfde als een zebra' zei Pascal.
'Oh' zei de zebra verward. 'Ik vroeg me al af waarom hij geen strepen had...'

'Daar' zei de vos. Hij wees met z'n pootje naar het weiland. 'Is dat 'm niet?'
Pascal zag halverwege het weiland een ezel in paniek wegrennen.
'Volgens mij hebben we de dader gevonden' zei Pascal. 'Dan moeten we nu nog de kippen vinden.'

'Oh hee' zei de koe opeens. 'Daar zijn de kippen.'
En ja inderdaad, daar kwamen de twee kippen aanlopen. Druk aan het kibbelen en kakelen met elkaar.
'Zijn jullie in orde?' vroeg Pascal aan de kippen.
'Eh ja hoor?' zei één van de kippen verbaasd.
'Jullie waren zo lang weg, dat we bang waren dat jullie misschien ontvoerd waren' zei de koe. 'Daarom hebben we detective Pascal ingeschakeld om te onderzoeken naar jullie verdwijning.'

'Tok tok oei' zei één van de kippen. 'We waren op bezoek bij vriendinnen op een andere boerderij, het was heel gezellig. En toen zijn we de tijd vergeten.'
'En de terugweg duurde wat langer, omdat ik onderweg een ei moest leggen.'
'Pok pok dat was supergrappig' zei de andere kip weer.

'Fijn dat het goed met jullie gaat' zei Pascal. 'Maar... als de kippen hier zijn...' Pascal keek naar het weiland waar hij nog een grijs stipje zag rennen. 'Waarom rent de ezel dan weg?'

'Ver kan 'ie niet zijn' zei de uil. 'Er staan allemaal hekken om het weiland heen.'
'Dan gaan we 'm zoeken' zei Pascal.

En iedereen hielp met zoeken. Ze zochten door het hele weiland en probeerden de ezel te lokken met een wortel.
Maar uiteindelijk vonden ze 'm in de hoek van het weiland.
Om zich te verstoppen lagen er een paar stukken gras en stokken over de ezel heen.
'We zien je wel, ezel' zei koe.
'Nietes' zei de ezel fluisterend.
'Welles' zei de vos. 'We zien je hele achterste en je oren steken uit. En we horen je fluisteren.'
De ezel stond op.
'Alsjeblieft, ik wil niet naar de gevangenis' zei hij angstig.
'Waarom rende je weg, ezel?' vroeg Pascal.

De ezel vertelde zijn verhaal.
Vroeg in de ochtend kwam hij de twee kippen tegen. De kippen vertelden de ezel dat zij vriendinnen gingen bezoeken bij een andere boerderij. De kippen vroegen aan de ezel of hij wilde vertellen aan de boerderijdieren dat ze vandaag dus even weg waren.
Maar de ezel vergat dit te vertellen.
En nog voordat Pascal een onderzoek startte op de boerderij, vertelde de ezel in alle eerlijkheid aan het paard dat hij wel wist waar de kippen waren. Maar omdat hij zich een beetje schaamde, durfde hij dit niet te vertellen tijdens de dierenbijeenkomst.
Maar het paard begreep de ezel verkeerd en dacht daarom dat de ezel de dader was.

Toen de ezel hoorde dat Pascal hem na het paard wilde ondervragen, sloeg hij op de vlucht.
Waarheen wist hij nog niet. Misschien naar een kinderboerderij, waar andere ezels hem niet kenden.

'Want ik wil niet naar de gevangenis' zuchtte de ezel.

'Er gaat helemaal niemand naar de gevangenis' zei Pascal. 'Het was allemaal een groot misverstand.' Hij vertelde aan de ezel dat de kippen gewoon weer terug zijn op de boerderij.

'Maar zijn de kippen nog teruggevonden?' vroeg de zebra verward.
'Dat zeg ik net.' zuchtte Pascal. 'En de kippen staan letterlijk naast je.'
'Oh' zei de zebra, die het allemaal nog steeds niet leek te begrijpen.

En zo kwam Pascals onderzoek naar de verdwenen kippen tot een goed einde. Als bedankje voor het onderzoek kreeg Pascal een knol en een zak hooi. Want volgens de koe was deze combinatie erg lekker en ze snapte niet dat Pascal dit nog nooit had gegeten.
Pascal werd vervolgens uitgezwaaid door alle boerderijdieren en met de knol en een zak hooi onder z'n arm liep hij terug naar huis.

Toen Pascal weer achter zijn bureau zat, typte hij een verslag wat hij allemaal heeft meegemaakt op de boerderij. Hij printte het verslag uit en stopte het in een groene map. Op de voorkant van deze map, door grote mensen met een duur woord ook wel 'dossier' genoemd, schreef hij de titel: "het kippenmysterie". Met een stempel stempelde hij het woord 'opgelost' op de map. Want de kippen zijn teruggevonden.
Trots zette Pascal het nieuwe dossier tussen alle andere opgeloste zaken.
Hij ging zitten en nam een hap van de knol.

Toch had Pascal één vraag die volgens hem nog niet was opgelost.

...waarom was er eigenlijk een zebra op de boerderij?