Kuip de Badkuipdolfijn

Zou jij vreemd opkijken als er een dolfijn in jullie bad zou liggen? Ja? Het gebeurde namelijk bij Anne. Ze ging 's morgens zoals elke ochtend naar de badkamer om haar tanden te poetsen. Anne keek in de spiegel maar draaide zich langzaam om omdat ze klotsende geluiden uit de badkuip hoorde komen. Je kunt je misschien voorstellen dat Anne ontzettend schrok en stomverbaasd was toen ze een dolfijn in hun badkuip zag liggen.

Hoe die dolfijn in het bad kwam weet niemand. Maar hij had het zo te zien naar z’n zin, want hij flipperde met zijn vinnen zoals een dolfijn wel vaker doet. Anne belde gelijk een dolfijnendeskundige die dezelfde ochtend nog langskwam om dit mysterie uit te zoeken. De deskundige, met een gek brilletje en een hele grote rode baard, onderzocht de dolfijn en zei vervolgens: “Hmja achja, ik zie het al. Typisch een gevalletje badkuipdolfijn. Het gebeurt zo nu en dan, als je dichtbij zee woont. Ik adviseer u dan ook om de dolfijn terug te brengen naar de zee.” En dat deden ze. Samen met de dolfijndeskundige en enkele buren tilden ze de dolfijn in een bak met water terug naar zee. Ze lieten de dolfijn voorzichtig in zee zakken en zwaaiden de dolfijn uit tot deze uit het zicht verdween aan de verre horizon.

Zo wat een avontuur zou je zeggen. Maar weet je, toen Anne de volgende dag weer ging tandenpoetsen, lag dezelfde dolfijn wéér in de badkuip. Anne stond voor een raadsel hoe hij daar nou kwam. Ze hadden ‘m gisteren toch naar de zee gebracht en zelfs nog uitgezwaaid? Anne belde wederom de dolfijnendeskundige en hij gaf aan dat de dolfijn waarschijnlijk wilde blijven wonen. En dat hij driemaal daags vissticks moest eten.

Ze hadden nu een dolfijn in huis wonen, die vissticks at. En Anne noemde de dolfijn Kuip, omdat ze hem ook vond in een badkuip. Kuip kon natuurlijk niet altijd in de badkuip blijven wonen vond ze. Een dolfijn heeft toch meer ruimte nodig om te zwemmen. Alhoewel Kuip het niet heel erg leek te vinden, hij deed allemaal gekke kunstjes in het bad.

Anne kwam met een idee om een kanaal om het huis te graven. Dan kon Kuip rondjes zwemmen om het huis en door hoepels heen springen. En ’s nachts zou Kuip een goede waakdolfijn zijn, want inbrekers zouden denken dat er een haai om het huis heen zwom. Met de schep in de aanslag groef de hele buurt een kanaal om het huis heen en vulden deze met zeewater. En wat was Kuip blij! Hij spartelde van plezier in zijn nieuwe woonomgeving. Maar Kuip was niet de enige die om het huis heen zwom, Anne zwom natuurlijk ook mee. Alleen door hoepels heen springen lukte haar nog niet zo goed.

Maar Kuip zwom na een aantal weken nog maar een paar rondjes om het huis en leek toch een beetje verdrietig te zijn. Waarschijnlijk miste hij zijn familie die verderop in de zee woonde. Kuip wilde natuurlijk ook graag naar zijn familie. Maar hij wilde ook graag in het kanaal rondom het huis blijven wonen. Je kon alleen niet elke keer Kuip naar de zee tillen. Dus kwam Anne met een oplossing: een kanaal graven naar de zee toe. Dan kon Kuip naar zijn familie, wanneer hij maar wilde!
Het was weer een flinke klus en iedereen hielp mee. En na drie dagen graven was er dan toch echt een kanaal die vanaf huis naar de zee liep. Het water lag er nog maar net in en Kuip zwom zo snel als hij kon naar zee toe. Na een tijdje kwam Kuip weer terug en zwom weer zo vrolijk als altijd tevoren. Anne gaf Kuip een aai over zijn gladde bol en gaf zijn vissticks. Samen zwommen ze vervolgens weer om het huis heen.

En soms zwom Anne samen met Kuip naar de zee, de horizon tegemoet.